Komunikacja w Polsce Wschodniej dostępna dla wszystkich dzięki Funduszom Europejskim. Ponad 1,1 mld zł dla Lublina, Kielc i Rzeszowa na rozwój transportu

W Polsce coraz częściej poruszany jest temat dostępności produktów, usług i przestrzeni dla osób z niepełnosprawnościami.

– Wytworzona dzięki projektom, finansowanym przez Fundusze Europejskie, infrastruktura ma pozytywny wpływ na politykę równości szans poprzez zwiększenie dostępności do usług m.in. pasażerskiego transportu miejskiego. Z satysfakcją obserwujemy, jak kolejne miasta inwestują w poprawę warunków infrastruktury miejskiej, tak, aby wszyscy pasażerowie, także Ci ze specjalnymi potrzebami, mogli z niej korzystać – mówi Dariusz Budrowski, prezes Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości i dodaje – Tylko dla Lublina, Kielc i Rzeszowa na ten cel przeznaczono ponad 1,1 mld zł, a w obecnej perspektywie finansowej w Polsce Wschodniej łącznie zrealizowanych zostanie 14 tego typu projektów, o wartości ponad 2,7 mld złotych.

Miasto Kielce – dzięki wsparciu z Funduszy Europejskich w ramach Programu Polska Wschodnia – realizuje dwa projekty: „Rozwój infrastruktury transportu publicznego w Kielcach” oraz „Rozwój komunikacji publicznej w Kielcach”. Projekty te uwzględniają szczególne potrzeby osób z niepełnosprawnościami i z ograniczeniami mobilności.

W ramach inwestycji zakupiono niskopodłogowe autobusy, umożliwiające wsiadanie i wysiadanie osób niepełnosprawnych, w tym na wózkach inwalidzkich. Pojazdy te posiadają pasy bezpieczeństwa, nisko umieszczone przyciski oraz system zapowiedzi głosowej wewnętrznej i zewnętrznej.

Na wybranych przystankach autobusowych umieszczono elektroniczne tablice wyposażone w system głosowy, umożliwiający korzystanie z informacji zamieszczonych na ekranach tablic przez osoby niewidome. Komunikaty emitowane są po naciśnięciu przycisku umieszczonego na słupie, na wysokości umożliwiającej jego bezproblemowe użycie przez osobę niepełnosprawną – na wózku inwalidzkim. Informację głosową można również uruchomić za pomocą pilota zdalnego sterowania.

Ponadto, uwzględniono m.in:

· dostosowanie przejść dla pieszych i przystanków autobusowych zlokalizowanych wzdłuż projektowanych odcinków dróg, do obsługi osób na wózkach inwalidzkich poprzez obniżenie krawężników przy przejściach dla pieszych do poziomu jezdni, w celu bezpiecznego przejazdu osób poruszających się na wózku inwalidzkim;

· zastosowanie rzędów płytek betonowych z wypustkami, które dzięki specjalnie ukształtowanym powierzchniom będą rozpoznawalne dotykowo, w celu ułatwienia przemieszczania się osób niewidomych i niedowidzących.

Przewidziano również wdrożenie systemu ITS (inteligentny system transportowy), który ma usprawnić ruch pojazdów w mieście, jednocześnie nadając priorytet komunikacji miejskiej.

Centrum komunikacyjne dostosowano do potrzeb osób niepełnosprawnych, biorąc pod uwagę wszystkie rodzaje niepełnosprawności, nie tylko „ruchową”. Dla osób z dysfunkcją wzroku wprowadzono system identyfikacji przestrzennej, ułatwiający poruszanie się osobom niewidzącym i niedowidzących (m.in. poręcze, uchwyty, informacje w języku Braille’a, elementy zabezpieczające jak: pasy bezpieczeństwa, linie naprowadzające, sygnały dźwiękowe itp.).

Kielce na powyższe projekty otrzymało ponad 256 mln zł.

Z kolei Lublin otrzymał w ramach programu POPW prawie 481 mln zł na realizację czterech projektów: „Rozbudowa sieci komunikacji zbiorowej dla potrzeb Zintegrowanego Centrum Komunikacyjnego dla LOF”, „Niskoemisyjna sieć komunikacji zbiorowej dla północnej części LOF wraz z budową systemu biletu elektronicznego komunikacji aglomeracyjnej”, „Rozbudowa i udrożnienie sieci komunikacji zbiorowej dla obszaru specjalnej strefy ekonomicznej i strefy przemysłowej w Lublinie” oraz „Przebudowa strategicznego korytarza transportu zbiorowego wraz z zakupem taboru w centralnej części obszaru LOF”.

Polityka transportowa Lublina jest realizowana z uwzględnieniem zasady uniwersalnego projektowania, w tym m.in. z uwzględnieniem oczekiwań i potrzeb osób z niepełnosprawnościami. Dzięki inwestycjom możliwy jest zakup pojazdów niskopodłogowych, posiadających rozwiązania ułatwiające korzystanie z niego osób z niepełnosprawnościami.

Rozbudowano także system informacji pasażerskiej poprzez zakup wyświetlaczy o wysokim kontraście, dostosowanych do osób niedowidzących. Ponadto na przejściach dla pieszych i peronach ułożono pas z kostki brukowej z fakturą rozpoznawalną przez osoby niewidome oraz obniżono krawężniki przy przejściach dla pieszych.

Dostosowano także biletomaty do osób poruszających się na wózkach inwalidzkich (klawiatury biletomatów, ekrany, miejsca wrzutu monet, banknotów, miejsca przyłożenia karty płatniczej będą na odpowiedniej wysokości) oraz stronę www do standardu WCAG 2.0.

Dzięki dofinansowaniu w wysokości prawie 411 mln zł z Funduszy Europejskich również Rzeszów może usprawnić swój transport publiczny, w ramach realizacji trzech projektów: „Rozwój systemu transportu publicznego w Rzeszowie”, „Integracja różnych form publicznego transportu zbiorowego w Rzeszowie” oraz „Rozbudowa systemu transportu publicznego w Rzeszowie”.

Dla mieszkańców Rzeszowa został zakupiony niskopodłogowy tabor autobusowy z tzw. funkcją przyklęku oraz rampami dla wózków w drzwiach środkowych (ułatwia to wsiadanie i wysiadanie osobom o ograniczonej mobilności). Pojazdy posiadają wydzielone miejsce dla wózków z możliwością ich zamocowania oraz wydzielone miejsca siedzące dla osób niepełnosprawnych – dostępne bezpośrednio z niskiej podłogi. Autobusy wyposażone są również w system informacji głosowej na zewnątrz i wewnątrz pojazdu, co stanowi duże udogodnienie dla osób niewidomych i niedowidzących. Przyciski, służące do sygnalizowania potrzeby zatrzymywania pojazdu, posiadają opis alfabetem Braille’a.

Ponadto w projekcie zastosowano wklęsłe krawężniki peronowe o specjalnie ukształtowanym profilu bocznym, umożliwiającym optymalny dojazd autobusu do peronu, tak, aby podłoga autobusu i peron znajdowały się na jednym poziomie. Zatoki autobusowe zostały wyposażone w pas ostrzegawczy wtopiony w ciągi piesze (płytki z bąblami w kolorze żółtym), które stanowią udogodnienia dla osób niewidomych i niedowidzących.